وقتی مانـدی تا آخر بمان...

این تن خســـــــته است..

از نیـــــمه رفتن ها....

از نیـــــمه ماندن ها...!

هیچ کس در لحظه های تنهایی ، تنها نیست . شیطان زانو به زانوی او نشسته است .

اگر شیطان نبود ، آدم ، آدم نمی شد.

شیطان پس از شش هزار سال عبادت ، صندلی آسمانی اش را از دست داد. صندلی های زمینی چه قدر معتبرند ؟

شیطان اهل محکم کاری است ، تا بر قلب ها قفل نزند ، بیرون نمی رود .

اگر ما نبودیم شیطان هنوز آسمان نشین بود .شیطان را ما بیچاره کرده ایم !

هیچ کس به تنهایی بیهودگی ، تن نمی دهد مگر آن که شیطان همنشین خلوت اوست .

وقتی اراده ها تعطیل می شوند ، شیطان تصمیم می گیرد و اراده می راند .

شیطان برای ورود به سرزمین قلب ، به هیچ کس گذرنامه نشان نمی دهد .

امید «برادر» ایمان است و یأس ، «پسر» شیطان.

آن که عشق نورزد  ، به هیچ نیرزد

عشق سرمایه تهیدستان است .

هر که عاشق نیست ، لایق زندگی نیست ، تنها  عاشقان ، لذت حیات را ادراک می کنند.

طوری بمیریم که مزارمان معبد دل های عاشق باشد .

سرچشمه ی اشک عاشقان ، از ارتفاعات رازآلود ملکوت است .

تنها با لبانی که وضو دارند ، از عشق حرف بزنیم .

هشت در بهشت را یک کلید می گشاید : عشق

هنوز و همیشه عشق ، مهمترین سوژه ی زندگی است .

مطمئن باشید تنها عشق می تواند مشکل عقل را حل کنید

آن لحظه ای که عاشقانه بمیری ، زندگی متولد می شود

عاشق شدن ، عاقلانه ترین تصمیمی است که می توانیم بگیریم .

اگر شیوه ی عاشقی ندانیم ، هیچ درس به درد بخوری در زندگی نیاموخته ایم .

اگر “عاشق” نیستید لااقل عاشقان را دوست بدارید .

زندگی ، دستاویز شیطان است وقتی به ریسمان خدا چنگ نزنیم.

هر روز وقتی زندگی را از سر خط می نویسیم باید گوشه چشمی به انتهای خط داشته باشم تا کج ننویسیم.

اگر در چشم هایمان زندگی بدرخشد و در قلب هایمان زمزمه شود ، دست هایمان مسیحایی خواهد شد.

ما چه قدر دروغ زندگی می کنیم ؛ هر روز مرگ را تمرین می کنیم و به تهمت ، نام زندگی بر آن می گذاریم .

بسیاری از آدم ها ، در گم گشتگی و در چرخش کسالت بار در مدار تکرار ، چیزی به نام زندگی را متهمند .

ناخواسته هایی که در زندگی انسان اتفاق می افتند بیش از خواسته های تحقق یافته ی او هستند .

هر روز قطاری از فرصت ها در ایستگاه زندگی سوت می کشد ، دستی تکان بده .

این راست است که بعضی دروغ زندگی می کنند اما دروغ است که نمی توان راست زندگی کرد.

آرزوی رسیدن به جهان برتر است که زندگی در زمین را قابل تحمل می سازد .

وقتی از ساحل آشوب زده ی زندگی می گذری ، سعی کن کمتر به کف ها چشم بدوزی.

زندگی ، یعنی یگانه شدن بیگانه ها ، قرآن آب را حیات دانسته است و آب ، محصول یگانگی اکسیژن و هیدروژن است .

اگر اندکی به حادثه های تمام شده ی زندگی فکر کنیم . حادثه های تازه ، چندان آشوب زده مان نخواهد کرد

ساز زندگی ، تنها با زیر و بم ها کوک می شود .

وقتی دو روز مساوی داشتن «بازندگی» است ، زندگی با سال های مکرر و یکسان را چه باید نامید ؟

عارفانه زیستن ، صادقانه به دیگران پیوستن و عاشقانه رفتن «اضلاع مثلث » کمالند.

هیچ دروغی ، بزرگتر از انکار خدا نیست .

وقتی گوش ها به «دروغ» عادت کنند ، زبان ها به «فریب» ، تن خواهند داد.

آینه ها دروغ نمی گویند ، ما خیلی زودتر از تقویم ها ، کهنه می شویم .

تعارف ها ، دروغ های متعارف زندگی ما هستند .

راه حل مشکلات جهانی ، جدایی «دروغ» و «سیاست» و پیوند دین و سیاست است .

لازمه ی سیاست ، دروغ گفتن نیست . لازمه ی دروغ گفتن ، سیاست کاری است .

سیاست ، دروغ نیست . اما دروغ ، رایج ترین سکه ی بازار سیاست است .

دروغ همیشه «گفتنی » نیست ، گاه «زیستنی» است ، بعضی ها یک عمر دروغ زندگی می کنند.

یکی از دروغ های هر روزه ، ستون تسلیت روزنامه هاست که در آن جا همه می نویسند : پس از تو اشک و غم ، روز و شب با من است . پس

انفجار این همه قهقهه در زمین از کیست ؟

چشم ها دروغ نمی گویند  ، ما «دیده ها» را غلط تفسیر می کنیم.

انسان ، این کوچک بزرگ ، وقتی با زمین قهر می کند ، با خدا آشتی کرده است . وقتی به خاک رو می کند فرشتگان به او پشت می کنند.

بالا رفتن قیمت طلا ، گواه ارزان شدن بهای انسان است.

هر چه انسان در سطح ، خود را می گستراند ، قبرستان قلب های مرده ، گسترده می شود .

روان شناسی ، بیش و پیش از آنکه انسان را تحلیل کند ، تجزیه می کند .

فرصت فروشان ، زیان کارترین انسان هایند ، دیگران کالا می بازند و اینان هستی.

هر که در جهان نمی گنجد  ،انسان است .

زمین برای انسان است اما انسان برای زمین نیست.

هر کس غریب عالم خاک شد ، آشنای عالم پاک می شود .

گروهی تصمیمش چیه؟



گفت اول باید برنامه زمانی رو ببینه، ظاهرا برنامه دست یکی از دانشجوها به اسم فیلیپ بود.



پرسیدم فیلیپ رو میشناسی؟



کاترینا گفت آره، همون پسری که موهای بلوند قشنگی داره و ردیف جلو میشینه!



گفتم نمیدونم کیو میگی!

گفت …



همون پسر خوش تیپ که معمولا پیراهن و شلوار روشن شیکی تنش میکنه!



گفتم نمیدونم منظورت کیه؟



گفت همون پسری که کیف وکفشش همیشه ست هست باهم!



بازم نفهمیدم منظورش کی بود!



اونجا بود که کاترینا تون صداشو یکم پایین آورد و گفت فیلیپ دیگه، همون پسر مهربونی که روی ویلچیر میشینه…



این بار دقیقا فهمیدم کیو میگه ولی به طرز غیر قابل باوری رفتم تو فکر،



آدم چقدر باید نگاهش به اطراف مثبت باشه که بتونه از ویژگی های منفی و نقص ها چشم پوشی کنه…



چقدر خوبه مثبت دیدن…



یک لحظه خودمو جای کاترینا گذاشتم ، اگر از من در مورد فیلیپ میپرسیدن و فیلیپو میشناختم، چی میگفتم؟



حتما سریع میگفتم همون معلوله دیگه!!



وقتی نگاه کاترینا رو با دید خودم مقایسه کردم خیلی خجالت کشیدم…



شما چی فکر میکنید؟



چقد عالی میشه اگه ویژگی های مثبت افراد رو بیشتر ببینیم و بتونیم از نقص هاشون چشم پوشی کنیم”

نظر خودتان را راجع به كمبود غذا در ساير كشورها صادقانه بيان كنيد؟



و جالب اینکه كسي جوابي نداد

چون



در آفريقا كسي نمي دانست 'غذا' يعني چه؟



اددر آسيا كسي نمي دانست 'نظر' يعني چه؟



در اروپاي شرقي كسي نمي دانست 'صادقانه' يعني چه؟



در اروپاي غربي كسي نمي دانست 'كمبود' يعني چه؟



و در آمريكا كسي نمي دانست 'ساير كشورها' يعني چه؟

 شكار ميمون در آفريقا اين است كه شكارچي به محل اقامت ميمونها مي رود و بدون توجه به

آنها در سوراخ كوچكي در يك سنگ بزرگ مقداري خوراكي مي ريزد و دور مي شود ميمونهاي

گرسنه و كنجكاو دستشان را به درون سوراخ مي برند و خوراكيها را در مشت خود مي ريزند

اما دهانه سوراخ كوچكتر از آن است كه مشت ميمون از آن خارج شود. ميمون وحشت زده

مي شود و تقلا مي كند تا خسته شود اما هرگز مشت بسته خود را باز نمي كند تا رها شود.

ذهن انسان هم گاه مانند مشت بسته ميمون است،تقلا مي كند و بي تاب مي شود و روي

يك مسئله قفل مي شود در حالي كه چاره در رها كردن و آزادي از قيد و بندهاي ذهن است

همه کس در نظرش شیرین است

تهمت کفر به عاشق نزنید

عاشقی پاکترین آئین است

پرمعنی ترین کلمه((ما)) است…آن را به کار بر

.
عمیق ترین کلمه((عشق)) است…به آن ارج بده.

بی رحم ترین کلمه(( تنفر)) است…با آن بازی نکن.

خودخواهانه ترین کلمه((من)) است…از آن حذر کن.

نا پایدارترین کلمه((خشم)) است.آن را فرو بر.

بازدارنده ترین کلمه((ترس)) است…با آن مقابله کن.

با نشاط ترین کلمه ((کار)) است…به آن بپرداز.

پوچ ترین کلمه((طمع)) است…آن را بکش.

سازنده ترین کلمه((صبر)) است…برای داشتنش دعا

شبیه عشق می شوم

شبیه عشق می شوم

شبیه دانه های برف، شبیه مجنون

شبیه حافظه خاطره ها

برف می بارد، مثل تمام آن روزهایی که گذشت

خداست که بر زمین جاریست، در این روزهای سیاه، برف می بارد

برای فراموش کردن سیاهی، برف می بارد

برای دیدن دوباره قهقهه کودکان، برای ما ، برای آدم برفی ها

من نگاه می کنم

برف زیباست، شبیه قلب مهربان توست

 
کاری برای تخت

تختی برای خواب

خوابی برای جان

جانی برای مرگ

مرگی برای یاد

یادی برای سنگ
.

.

.

این بود زندگی. . . ؟.

حسین پناهی

تقدیم به مرحوم منوچهر آتشی شاعری از خطه ی جنوب – استان بوشهر – 

 
در این دنیای وانفسا

كدامین تكیه گه را تكیه گاه خویشتن سازم

نمیدانم

نمی دانم خداوندا.

در این وادی كه عالم سر خوش است و دلخوش است و جای خوش دارد.

كدامین حالت و حال و دل عالم نصیب خویشتن سازم

نمی دانم خداوندا

به جان لاله های پاك و والایت نمی دانم

دگر سیرم خداوندا.

دگر گیجم خداوندا

خداوندا تو راهم ده.

پناهم ده .

امیدم خداوندا

.
كه دیگر نا امیدم من و میدانم كه نومیدی ز درگاهت گناهی بس ستمبار است و لیكن من

نمیدانم

دگر پایان پایانم.

همیشه بغض پنهانی گلویم را حسابی در نظر دارد و می دانم كه آخر بغض پنهانم مرا بی جان

و تن سازد.

چرا پنهان كنم در دل؟

چرا با كس نمی گویم؟

چرا با من نمی گویند یاران رمز رهگشایی را؟

همه یاران به فكر خویش و در خویشند. گهی پشت و گهی پیشند

ولی در انزوای این دل تنها . چرا یاری ندارم من . كه دردم را فرو ریزد

دگر هنگامه ی تركیدن این درد پنهان است

خداوندا نمی دانم

نمی دانم

و نتوانم به كس گویم

فقط می سوزم و می سازم و با درد پنهانی بسی من خون دل دارم. دلی بی آب و گل دارم

به پو چی ها رسیدم من

به بی دردی رسیدم من

به این دوران نامردی رسیدم من

نمیدانم

نمی گویم

نمی جویم نمی پرسم

نمی گویند

نمی جوند

جوابی را نمی دانم

سوالی را نمی پرسند و از غمها نمی گویند

چرا من غرق در هیچم؟

چرا بیگانه از خویشم؟

خداوندا رهایی ده

كللام آشنایی ده

خدایا آشنایم ده

خداوندا پناهم ده

امیدم ده

خدایا یا بتركان این غم دل را

و یا در هم شكن این سد راهم را

كه دیگر خسته از خویشم

كه دیگر بی پس و پیشم

فقط از ترس تنهایی

هر از گاهی چو درویشم

و صوتی زیر لب دارم

وبا خود می كنم نجوای پنهانی

كه شاید گیرم آرامش

ولی آن هم علاجی نیست

و درمانم فقط درمان بی دردیست

و آن هم دست پاك ذات پاكت را نیازی جاودانش هست

بلکه.....

هم شأن تو باشد