گلایه ای از خدا، منتسب به دكتر علی شریعتی







خدایا کفر نمیگویم،

پریشانم،

چه میخواهی تو از جانم؟!

مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی.



خداوندا!

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای تکه نانی

به زیر پای نامردان بیاندازی

و شب آهسته و خسته

تهی دست و زبان بسته

به سوی خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر میگویی

نمیگویی؟!



خداوندا!

اگر در روز گرما خیز تابستان

تنت بر سایه ی دیوار بگشایی

لبت بر کاسه ی مسی قیر اندود بگذاری

و قدری آن طرفتر

عمارتهای مرمرین بینی

و اعصابت برای سکه ای این سو و آن سو در روان باشد

زمین و آسمان را کفر میگویی

نمیگویی؟!



خداوندا!

اگر روزی بشر گردی

ز حال بندگانت با خبر گردی

پشیمان میشوی از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.



خداوندا تو مسئولی.

خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن

در این دنیا چه دشوار است،

چه رنجی میکشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است …





و این هم جواب سهراب سپهری از زبان خدا







منم زیبا

که زیبا بنده ام را دوست میدارم

تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید

ترا در بیکران دنیای تنهایان

رهایت من نخواهم کرد

رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود

تو غیر از من چه میجویی؟

تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟

تو راه بندگی طی کن عزیز من، خدایی خوب میدانم

تو دعوت کن مرا با خود به اشکی، یا خدایی میهمانم کن

که من چشمان اشک آلوده ات را دوست میدارم

طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت

که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که

وصل عاشق و معشوق هم، آهسته میگویم، خدایی عالمی دارد

تویی زیباتر از خورشید زیبایم، تویی والاترین مهمان دنیایم

که دنیا بی تو چیزی چون تو را کم داشت

وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت میگفتم

مگر آیا کسی هم با خدایش قهر میگردد؟

هزاران توبه ات را گرچه بشکستی؛ ببینم من تو را از درگهم راندم؟

که میترساندت از من؟ رها کن آن خدای دور؟!

آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را

این منم پروردگار مهربانت

خالقت

اینک صدایم کن مرا.



با قطره ی اشکی

به پیش آور دو دست خالی خود را

با زبان بسته ات کاری ندارم

لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم

غریب این زمین خاکی ام. آیا عزیزم حاجتی داری؟

بگو جز من کس دیگر نمیفهمد

به نجوایی صدایم کن.



بدان آغوش من باز است

قسم بر عاشقان پاک با ایمان

قسم بر اسبهای خسته در میدان

تو را در بهترین اوقات آوردم

قسم بر عصر روشن، تکیه کن بر من

قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور

قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد

برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو

تمام گامهای مانده اش با من

تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید

ترا در بیکران دنیای تنهایان،

رهایت من نخواهم کرد.

چندین سال قبل برای تحصیل در دانشگاه سانتا کلارا کالیفرنیا، وارد ایالات متحده شده بودم،



سه چهار ماه از شروع سال تحصیلی گذشته بود که یک کار گروهی برای دانشجویان تعیین شد که



در گروه های پنج شش نفری با برنامه زمانی مشخصی باید انجام میشد.



دقیقا یادمه از دختر آمریکایی که درست توی نیمکت بغلیم مینشست و اسمش کاترینا بود پرسیدم که برای این کار

به نام خدایی که زن آفرید / حکیمانه امثال من آفرید

خدایی که اول تو را از لجن / و بعداً مرا از لجن آفرید !

برای من انواع گیسو و موی / برای تو قدری چمن آفرید !

مرا شکل طاووس کرد و تورا / شبیه بز و کرگدن آفرید !

به نام خدایی که اعجاز کرد / مرا مثل آهو ختن آفرید

تورا روز اول به همراه من / رها در بهشت عدن آفرید

ولی بعداً آمد و از روی لطف / مرا بی کس و بی وطن آفرید

خدایی که زیر سبیل شما / بلندگو به جای دهن آفرید !

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود / مرا خانه داری خفن آفرید

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب / شراره ، پری ، نسترن آفرید

برای من اما فقط یک نفر / "براد پیت من" را" حَسَنْ" آفرید !

برایم لباس عروسی کشید / و عمری مرا در کفن آفرید

به نام خدایی که سهم تو را / مساوی تر از سهم من آفرید

پاسخ دندان شکن از نادر جدیدی :

به ‌نام خداوند مردآفرین / که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد / چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید / و شد نام وی احسن‌الخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد / مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت / ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم / تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست / نه کار پزشک و پروتز، همین !

نداده مرا عشوه و مکر و ناز / نداده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بی‌ریا آفرید / جدا از حسادت و بی‌خشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد / به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک‌ درخت / و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک / من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود / که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر / و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایش‌ات / نشسته مداوم تو را در کمین

سخته بگی سخته و کسی نباشه بگه چرا؟ چته؟ چی سخته؟ نترس من هستم


سخته سختیاتو تنهایی به دوش بکشی ...



سخته وقتی میدونی سختیا با بودن یکی دیگه , دیگه سختی نیست و اون نیست .


رفت


خیلی راحت رفت


صدای قلبمم نشنید صدای خورد شدنشو


شایدم چون برگای پاییزی زیر پاش بود صدا رو نشنید


شاید دلیل نشنیدنش فریاد های من بود که میگفتم نرو


شاید چون .......


شاید .......


تو بگو دلیلشو


دلیلی داری برای گفتن؟


برای رفتن . برای شکستن یه احساس . یه باوری که ترک برداشت .....


شاید ندونستن دلیلش برام بهتر باشه



شاید اگه بدونم دیگه منتظر نمونم که عقربه های ساعت بودنمو محکوم کنن


منم میرم


همونطور که از یادت رفتم


میرم تا دیگه سنگینیه بغضامو تو گلوم تحمل نکنم


تا اون همه خاطره رو به دوش نکشم . شکستم زیر این خاطره ها


میرم تا با بستن پلکام اون صورت پاکت بهم لبخند نزنه


میرم تا تو سکوتم صدات تو گوشم نپیچه


میرم تا انبوه گلای رز تو گلدون اتاقم لمس دستاتو برام یاد اوری نکنن


خداحافظ


برای همیشه


تا ابد



چقدر سخته تو چشمای کسی که قلبتو بهش دادی و به جاش یه زخم همیشگی به دلت داده ، زل بزنی و به جای

از مردم دنیا سئوالی پرسیده شد و نتیجه آن بسیار جالب بود



سؤال از اين قرار بود:

به کلینیک خدا رفتم تا چکاپ همیشگی ام را انجام دهم، فهمیدم که بیمارم ...خدا فشار خونم

ساده که میشوی

همه چیز خوب میشود


خودت

غمت

مشکلت

غصه ات

هوای شهرت

آدمهای اطرافت

حتی دشمنت



یک آدم ساده که باشی

برایت فرقی نمیکند که تجمل چیست

که قیمت تویوتا لندکروز چند است

فلان بنز آخرین مدل ، چند ایربگ دارد


مهم نیست

نیاوران کجاست

شریعتی و پاسداران و فرشته و الهیه

کدام حوالی اند

رستوران چینی ها

گرانترین غذایش چیست





ساده که باشی

همیشه در جیبت شکلات پیدا میشود

همیشه لبخند بر لب داری

بر روی جدولهای کنار خیابان راه میروی

زیر باران ، دهانت را باز میکنی و قطره قطره مینوشی



آدم برفی که درست میکنی

شال گردنت را به او میبخشی





ساده که باشی

همین که بدانی بربری و لواش چند است

کفایت میکند

نیازی به غذای چینی نیست

آبگوشت هم خوب است


آدمهای ساده را دوست دارم

بوی ناب آدم میدهند

ساده كه مي‌شوي

فرمول نمي‌خواهي

ايكس تو هميشه مساوي ايگرگ توست

ساده كه مي‌شوي

درگير راديكال، انتگرال و مشتق و رياضت‌ها نيستي

هرجايي به راحتي محاسبه مي‌شي

ساده كه مي‌شوي

حجم نداري، جايي نمي‌گيري

زود به‌ياد ميايي و دير از خاطر ميروي

ساده كه مي‌شوي

كوچك مي‌شوي

توي دل هر كسي جا مي‌شوي

هیچ وقت این دو جمله رو نگو :

١.ازت متنفرم  2.دیگه نمیخوام ببینمت

هیچ وقت با این دو نفر همصحبت نشو :

١.از خود متشکر ٢.وراج

هیچ وقت دل این دو نفر رو نشکن :

١.پدر ٢.مادر

هیچ وقت این دو تا کلمه رو نگو:

١.نمیتونم ٢.بد شانسم

هیچ وقت این دو تا کارو نکن :

١.دروغ ٢.غیبت

…هیچ وقت این دو تا جمله رو باور نکن :

١.آرامش در اعتیاد ٢.امنیت دور از خانه

همیشه این دو تا جمله رو به خاطر بسپار:

١.آرامش با یاد خدا ٢.دعای پدرو مادر

همیشه دوتا چیز و به یاد بیار:

١.دوستای گذشته رو٢.خاطرات خوبت رو

همیشه به این دو نفر گوش کن:

١.فرد با تجربه ٢.معلم خوب

همیشه به دو تا چیز دل ببند :

١.صداقت ٢.صمیمیت

• آنچه جذاب است سهولت نیست، دشواری هم نیست، بلكه دشواری رسیدن به سهولت است



• وقتی توبیخ را با تمجید پایان می دهید، افراد درباره رفتار و عملكرد خود فكر می كنند، نه رفتار و عملكرد شما



• سخت كوشی هرگز كسی را نكشته است، نگرانی از آن است كه انسان را از بین می برد



• اگر همان كاری را انجام دهید كه همیشه انجام می دادید، همان نتیجه ای را می گیرید كه همیشه می گرفتید



• افراد موفق كارهای متفاوت انجام نمی دهند، بلكه كارها را بگونه ای متفاوت انجام می دهند



• پیش از آنكه پاسخی بدهی با یك نفر مشورت كن ولی پیش از آنكه تصمیم بگیری با چند نفر



• كار بزرگ وجود ندارد، به شرطی كه آن را به كارهای كوچكتر تقسیم كنیم



• كارتان را آغاز كنید، توانایی انجامش بدنبال می آید



• انسان همان می شود كه اغلب به آن فكر می كند



• همواره بیاد داشته باشید آخرین كلید باقیمانده، شاید بازگشاینده قفل در باشد



• تنها راهی كه به شكست می انجامد، تلاش نكردن است



• دشوارترین قدم، همان قدم اول است



• عمر شما از زمانی شروع می شود كه اختیار سرنوشت خویش را در دست می گیرید



• آفتاب به گیاهی حرارت می دهد كه سر از خاك بیرون آورده باشد



• وقتی زندگی چیز زیادی به شما نمی دهد، بخاطر این است كه شما چیز زیادی از آن نخواسته اید



• در اندیشه آنچه كرده ای مباش، در اندیشه آنچه نكرده ای باش



• امروز، اولین روز از بقیة عمر شماست



• برای كسی كه آهسته و پیوسته می رود، هیچ راهی دور نیست



• امید، درمانی است كه شفا نمی دهد، ولی كمك می كند تا درد را تحمل كنیم



• بجای آنكه به تاریكی لعنت فرستید، یك شمع روشن كنید



• آنچه شما درباره خود فكر می كنید، بسیار مهمتر از اندیشه هایی است كه دیگران درباره شما دارند



• هركس، آنچه را كه دلش خواست بگوید، آنچه را كه دلش نمی خواهد می شنود



• اگر هرروز راهت را عوض كنی، هرگز به مقصد نخواهی رسید



• صاحب اراده، فقط پیش مرگ زانو می زند، وآن هم در تمام عمر، بیش از یك مرتبه نیست



• وقتی شخصی گمان كرد كه دیگر احتیاجی به پیشرفت ندارد، باید تابوت خود را آماده كند



• كسانی كه در انتظار زمان نشسته اند، آنرا از دست خواهند داد



• كسی كه در آفتاب زحمت كشیده، حق دارد در سایه استراحت كند



• بهتر است دوباره سئوال كنی، تا اینكه یكبار راه را اشتباه بروی



• آنقدر شكست خوردن را تجربه كنید تا راه شكست دادن را بیاموزید



• اگر خود را برای آینده آماده نسازید، بزودی متوجه خواهید شد كه متعلق به گذشته هستید



• خودتان را به زحمت نیندازید كه از معاصران یا پیشینیان بهتر گردید، سعی كنید از خودتان بهتر شوید



• خداوند به هر پرنده ای دانه ای می دهد، ولی آن را داخل لانه اش نمی اندازد



• درباره درخت، بر اساس میوه اش قضاوت كنید، نه بر اساس برگهایش



• انسان هیچ وقت بیشتر از آن موقع خود را گول نمی زند كه خیال می كند دیگران را فریب داده است



• كسی كه دوبار از روی یك سنگ بلغزد، شایسته است كه هر دو پایش بشكند



• هركه با بدان نشیند، اگر طبیعت ایشان را هم نگیرد، به طریقت ایشان متهم گردد



• كسی كه به امید شانس نشسته باشد، سالها قبل مرده است



• اگر جلوی اشتباهات خود را نگیرید، آنها جلوی شما را خواهند گرفت



• اینكه ما گمان می كنیم بعضی چیزها محال است، بیشتر برای آن است كه برای خود عذری آورده باشی

قایقت می شوم

قایقت میشوم

بهانه هایت برای رفتن چه بچه گانه بود

چه بیقرار بودی زودتر بروی

از دلی که روزی بی اجازه وارد آن شده بودی …

من سوگوار نبودنت نیستم

من شرمسار این همه تحملم !

.

.

.

چقدر احمقانه ست

از یک قهوه ی تلخ انتظار فال شیرین داشتن …

.

.

.

ندیدی چشم غمگین و تر من

تو رفتی و نشد این باور من

به پایت می نشینم تا بیفتد

دوباره سایه ی تو بر سر من

.

.

.

هوایت چقدر آلوده شده ؟

که هر وقت به سرم زد چشمانم را سوزاند !

.

.

.

خیلی ها دلم رو شکستن ولی تو با همه فرق داری

آخه یه ضرب المثلی هست که میگه:

“کار را که کرد ، آن که تمام کرد”

.

.

.

شعر ردیف و قافیه نمیخواهد

بوی آغوش تو هر دیوانه ای را شاعر میکند …

.

.

.

.


گاهی سخت می شود …

دوستش داری و نمی داند

دوستش داری و نمی خواهد

دوستش داری و نمی آید

دوستش داری و سهم تو از بودنش

فقط تصویری است رویایی در سرزمین خیالت

دوستش داری و سهم تو

از این همه ، تنهایی است

.

.

.

آسمان نیستم که هر پرنده سهمی از من باشد

من آن پرنده ام که سهم آسمانش را از چشمان “تو” میخواهد . . .